Ζώη Χριστίνα

 

Κατοικώ στα Ιωάννινα και η Τέχνη ήταν πάντα το πάθος μου. Μου αρέσει να ζωγραφίζω ιδιαίτερα με λάδι και ακριλικά χρώματα. Από νεκρές φύσεις μέχρι πορτραίτα και σκηνές της καθημερινής ζωής, αφηρημένες συνθέσεις με το δικό τους νόημα. Έτσι παρακολούθησα για τρία χρόνια ιδιωτικό εργαστήριο ζωγραφικής, μαθήματα αγιογραφίας, φωτογραφίας και εμφάνισης σε σκοτεινό θάλαμο, καθώς και σεμινάριο αγγειοπλαστικής στο Εργαστήριο του Δήμου Ιωαννιτών ενώ παράλληλα είμαι τελειόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών Ιωαννίνων. Πάντα μου άρεσε να κάνω τα δικά μου σχέδια και χρώματα γι’ αυτό και οργάνωσα το ατελιέ μου μελετώντας ταυτόχρονα οτιδήποτε είχε σχέση με την Τέχνη. Συνεντεύξεις μου κατά καιρούς, φιλοξένησε η εκπομπή Άρωμα Ελλάδας, το radio alchemy και η ΕΡΤ Ιωαννίνων. Φοιτώντας στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών Ιωαννίνων είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ και με άλλα είδη της τέχνης όπως την γλυπτική, τη χαρακτική και την ψηφιακή τέχνη.

Μέχρι στιγμής έχω συμμετάσχει σε εικοσιέξι ομαδικές εκθέσεις και έχω πραγματοποιήσει τρεις ατομικές. Οι χρωματικές συνθέσεις μου θεωρώ ότι αποτελούν μια ακροβασία ανάμεσα σ’ ένα φανταστικό διηνεκές παρελθόν αλλά και σ’ ένα παρόν, όπου η στιγμή, διαρκώς, μεταλλάσσεται. Αυτό συμβαίνει μέσα από τις θεματικές των έργων μου, άκρως χαρακτηριστικές ενός timing που τελεί σ’ έναν ανεπιστρεπτί χρόνο, αλλά και μέσα από θέματα που σκιαγραφούν την πνευματική μου οντότητα σαν καλλιτέχνιδα σ’ ένα παρόν, απόλυτα εναρμονισμένο μαζί τους.

Ο Χρόνος αποτελεί ένα θεμελιακό στοιχείο στον κόσμο της Τέχνης και στα έργα μου ο Χρόνος αποτυπώνεται ελεύθερα αλλά και αμφίσημα, χωρίς να παύει ωστόσο να αποτελεί δομικό τους στοιχείο. Οι εικόνες που πραγματεύομαι με το χρωστήρα μου θα μπορούσαν να υπάρξουν στο τώρα, στο χθες και ίσως και στο αύριο. Απεικονίζονται πρόσωπα, σκηνές και στιγμές, συναισθήματα που ο σκοπός τους είναι, μες στην ακινησία τους, να συνταράξουν. Γεγονότα ευρύτερα, όπως το ναυάγιο στη Μυτιλήνη το 2014, τα δυο παιδιά που σώζονται από τον Έλληνα διασώστη και μια ελληνική θάλασσα ταραγμένη, όπως και οι ψυχές των εκατοντάδων ανθρώπων που τη διέσχισαν τα τελευταία χρόνια, σε συνθήκες απόγνωσης. Οι τεχνικές μου αποτυπώσεις, πιστεύω, ότι είναι διαφορετικές προσδίδοντας μια ποικιλία γραφής στα έργα που ίσως να ξαφνιάζει και να προκαλεί, οπωσδήποτε όμως δίνουν την αίσθηση ότι αυτόβουλα αυθυποβάλλομαι σε αυτές τις εικαστικές δοκιμασίες που αποτελούν σίγουρα και εσωτερικές διεργασίες.