Όταν η μητέρα μου ήταν τριών μηνών έγκυος, στην τρίτη κατά σειρά κόρη της οικογένειας, «εμένα», η οικογένειά μου μετακόμισε από την Κέρκυρα για τη μεγάλη πόλη. Έτσι μετά από έξι μήνες, στις 3 Οκτωβρίου, γεννήθηκε ένα κοριτσάκι. Μεγάλωσα στην Αθήνα και κάθε χρόνο, Πάσχα, Καλοκαίρι και μερικές φορές και Χριστούγεννα, οι γονείς μου ταξίδευαν για το νησί. |
Θυμάμαι την γιαγιά μου την Ελένη, τα καλοκαίρια στο χωριό στα «Βραγκανιώτικα», που μ' έβαζε πάνω στο Ρομπόλι (ένα όμορφο περήφανο καφέ άλογο, μ' ένα άσπρο σημάδι στο πρόσωπο) και με πήγαινε μέχρι την Μεσογγή για μπάνιο. Τρελαινόμουν να τρέχω στ' αμπέλια του παππού μου και ν' ακούω ιστορίες για τους Κερκυραίους και την αγάπη τους για το καλό κρασί. Κι επειδή κάποια πράγματα είναι κληρονομικά... Ε!!! Ο καθένας σας θα μπορούσε να καταλάβει, τη μικρή μου αδυναμία.
Περίμενα κάθε καλοκαίρι τις διακοπές στο νησί, τις βόλτες μου στην παραλία του Αη Γιάννη, με τη μητέρα μου να ετοιμάζει τα φαγώσιμα, τυράκι από την κατσίκα της θείας Νίτσας, ψωμί ζυμωμένο από τη γιαγιά Κυριακή (γυναίκα Παπά) και ελίτσες... Μα τι ελίτσες ήταν αυτές Χριστέ μου!!! Μούρλια!!! Μικρές σαν σπόροι και νοστιμότατες. Δεν έχανα ευκαιρία να τρέχω στο κατώι που τις φύλαγε η γιαγιά η παπαδιά στο μαστέλο, να τις τραβάω με την τρύπια κουτάλα και να τις απλώνω στο φρέσκο, ζεστό ψωμί με το λάδι, που το έκανε λιχουδιά!!!!!
Όταν ήμουν μικρό παιδί, η μαμά μου, μου αγόραζε κοτοπουλάκια που πουλούσαν στη λαϊκή. Ένα από αυτά το στείλαμε στην Κέρκυρα, στην γιαγιά την παπαδιά. Το κοτοπουλάκι μεγάλωσε κι έγινε κόκορας ζηλευτός και τρομερός. Πηδούσε την μάντρα και πήγαινε βόλτα στ' άλλα κοτέτσια και τσιμπούσε τις κότες.
Φωνές κιι αντάρα η γιαγιά!!!
"Ορή κοπέλα!!! (έλεγε στη μάνα μου). Ετούτο δω δεν είναι ζωντανό. Αγρίμι είναι να σε χαρώ. Αρεντέβει σ' όλο το χωριό. Να ‘ρθεις να το πάρεις αδεκελώς θα τον αμολάρω στ' αποκατάρια… το αγγελοκρουσμένο''!!!!
Τι να λησμονήσω και τι να θυμηθώ από τ' όμορφο νησί μου. Είναι τόσες οι θύμησες που το κάνουν το πιο ξεχωριστό μέρος σε όλο τον κόσμο! Μεγάλωσα λοιπόν και πήγα σχολείο, όπως όλα τα παιδάκια, κι εγώ. Τελειώνοντας το σχολείο, προσλήφθηκα στα ''ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ'' ως δακτυλογράφος. Να 'ναι καλά η ''CARIERA'' που μ΄ έμαθε τυφλό σύστημα και στενογραφία. Πολύ με βοήθησε και στη δουλειά μου, αλλά και στο πληκτρολόγιο του PC! Μ' άρεσε πολύ το πιάνο και εκτονωνόμουν στα πλήκτρα της γραφομηχανής. Κάτι ήταν κι αυτό απ' το ολότελα. Παντρεύτηκα τον Μανώλη, ένα παλικάρι από την Κρήτη, κι αποκτήσαμε το γιό μας το Γιάννη.
Ευαίσθητη, ρομαντική όπως πιστεύω, δυναμική, δραστήρια για τους φίλους μου, αναμίχθηκα στα κοινά, μιας και συνειδητοποίησα από πολύ νωρίς, ότι μου ταίριαζε , αυτή η δραστηριότητα. Η προσφορά και η δημιουργία μ΄ έκανε πάντα να αισθάνομαι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Λίγο μετά εκλέχθηκα στο Πολιτιστικό Κέντρο των ''Ελληνικών Ταχυδρομείων'' κι ανέλαβα, ως μέλος του Δ.Σ. κι αργότερα ως Γραμματέας, τα τμήματα των Παραδοσιακών και Μοντέρνων χορών, του Θεάτρου, της Γυναικείας Ομάδας Βόλεϊ, της Ιστιοπλοΐας. Λάτρεψα τις ξένες γλώσσες.
Φυσικά σ' όλα τα παραπάνω συμμετείχα ενεργά, κατακτώντας την τρίτη θέση σε αγώνες τένις με την ΓΕ.Σ.Ε.Ε.
Μέλος στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων στο Γυμνάσιο και το Λύκειο που ήταν μαθητής ο γιός μου, μέλος Δ.Σ. του Κέντρου Παιδιού του Δήμου Αγίας Παρασκευής, μέλος της Επιτροπής Αδελφοποίησης του Δήμου Αγίας Παρασκευής, μέλος και σε πολλά άλλα συλλογικά όργανα. Το ζητούμενο πάντα, η προσφορά στα κοινά κι η δημιουργία μέσα από τον εθελοντισμό.
Ως διευθύντρια σε τοπική εφημερίδα της Αγίας Παρασκευής, είχα βρει το στοιχείο μου, να φωτογραφίζω (άλλη μεγάλη αγάπη αυτή) και να έρχομαι σε επαφή με πολλούς εκλεκτούς καλεσμένους της εφημερίδας, ασκώντας και ικανοποιόντας και τη δημοσιογραφική μου πλευρά. Η αίσθηση της δημιουργίας με είχε συνεπάρει και δεν το έβλεπα ως επαγγελματική απασχόληση, αλλά ως άλλο ένα τρόπο να επικοινωνώ και να προσφέρω.
Μεγάλη μου λατρεία, τα ταξίδια!!!!!!! Δώσ' μου ταξίδια και πάρε μου την ψυχή! Που λέει ο λόγος, πάει να πει!!! Αμερική, Ολλανδία, Ιταλία, Ελβετία, Aυστρία, Κύπρο, Τυνησία, Μαρόκο, Ντουμπάι, Γαλλία κ.α. Πάντα μου άρεσαν τα Γαλλικά, και παρόλο που τα ξεκίνησα δεν τα τελείωσα λόγω αντικειμενικών δυσκολιών. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Θερμή πάντοτε οπαδός της γνωστής φράσης του Σωκράτη: «Γηράσκω αεί διδασκόμενος».
Ο χορός ρέει στις φλέβες μου κι από πολύ μικρή, χόρευα με την πρώτη ευκαιρία. Από το δωμάτιό μου, άκουγα τη φωνή της μάνας μου:
''Αλιά ορή κοπέλα! Θα με στείλεις στο βουρλιταριό! Κατέβα απ' το ντιβάνι να σε χαρώ και δεν είναι πίστα''!!!
Ασχολήθηκα λοιπόν με το χορό, στο Λύκειο Ελληνίδων και στο Θέατρο Ρεματιάς! Από εκεί και η πρωτοβουλία μου να ιδρύσω το Πολιτιστικό και Αθλητικό Σωματείο «ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ» με τμήματα παραδοσιακών και latin χορών, φλαμένγκου, ξιφασκίας (ιδιαίτερη συμπάθεια στα αθλήματα μάχης!!!!!) Και πολλές εκδρομές!!! Πρόεδρος η κυρία….
Η συμμετοχή μου στους Ταχυδρομικούς Αγώνες Βάδην και η γνωριμία μου με τον Ομοσπονδιακό προπονητή και συνάδελφο κ. Άρη Καραγιώργο, με έφεραν στην πρώτη και την δεύτερη θέση στους Πανελλήνιους Ταχυδρομικούς Αγώνες Βάδην και στην τέταρτη και πέμπτη στους Ευρωπαϊκούς που διεξήχθησαν στο Παρίσι (Τυχαίο; Δεν νομίζω…). Άσε που και πάλι ταξίδεψα σ' όλη σχεδόν την Ελλάδα αλλά και στις Βαλκανικές Χώρες για τους Βαλκανικούς Ταχυδρομικούς Αγώνες Βάδην. Διπλή χαρά! Ειδικά όταν μετά από εξετάσεις, απέκτησα το δίπλωμα Κριτή του ΣΕΓΑΣ. Ως αθλητικός τύπος και λάτρης του εθελοντισμού δεν θα μπορούσα να λείψω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, στην τελετή έναρξης και λήξης. Αξέχαστη εμπειρία. Μοναδική!!! Ακόμα ηχούν στ' αυτιά μου οι ήχοι από το Γιάννη Κότσιρα και το εκπληκτικό «Pass the flame». Αποδείξαμε ότι οι Έλληνες όταν βάζουν κάτι στο μυαλό τους, το πραγματοποιούν με τον καλύτερο τρόπο. Η χαρά μου ήταν ν' ακούω τα επιφωνήματα χαράς, στο άκουσμα ότι είμαι από την Κέρκυρα, όταν μιλούσα με εθελοντές από άλλα μέρη της γης.
- Corfu? Oh!!! It's a very beautiful island! I would like to visit it again! You are a very lucky woman!!!
Η αγάπη μου για το Ιόνιο με βρίσκει μια καλοκαιρινή βραδιά ν' αναλαμβάνω την πρωτοβουλία της ίδρυσης του Συλλόγου Επτανησίων Αγίας Παρασκευής «ΤΑ ΙΟΝΙΑ», του πρώτου Επτανησιακού συλλόγου στην Αθήνα όπου διετέλεσα Πρόεδρος και μετά την λήξη της θητείας μου, κατέχω πλέον τη θέση της Επίτιμου Προέδρου... Μεγάλη τιμή!!!!
Κι έτσι... άρχισαν όλα!!!
Η επτανησιακή φλέβα χτυπούσε όταν μιλούσα με άλλους Επτανήσιους και πολλοί φίλοι, μου επισήμαναν ότι μιλάω γρήγορα και τραγουδιστά. Σημάδι από την ιδιαίτερη πατρίδα μου αλλά κι από την επιρροή της Ιταλικής γλώσσας που έχω μάθει. Τα μαθήματα Πληροφορικής (word, excel, access, PowerPoint, internet) ανέπτυξαν την κοινωνική, καλλιτεχνική και περίεργη φύση μου και με βοήθησαν στη φοίτησή μου στα Κ.Ε.Κ του ΕΛΤΑ στο τμήμα ''MARKETING – ΠΩΛΗΣΕΙΣ'', ενώ βοήθησαν τις αρμοδιότητες μου ως Διοικητικό στέλεχος των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ.
Η πτυχιακή μου στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ και η επιλογή μου να διευρύνω της γνώσεις μου με σπουδές στον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ αλλά και οι μεταπτυχιακές σπουδές μου στη ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ και πάλι στον ΕΑΠ, επιβεβαιώνουν ότι, οι τέχνες και ο πολιτισμός είναι έννοιες, αναμφισβήτητα ενσωματωμένες με την καθημερινότητά μου ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι που με καθορίζει.
Η αγάπη μου για κάθε τι επτανησιακό, με ώθησε να δημιουργήσω την σελίδα της ''ΕΝΩΣΗΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ'' στο διαδικτυακό χώρο του facebook και να γνωρίσω πολλούς Επτανήσιους που είχαν την ίδια ανάγκη μ' εμένα, να διαδώσουν την κουλτούρα μας και τις ομορφιές του Ιονίου. Η ανάγκη έγινε όραμα και το όραμα πραγματικότητα.
Κι όπως λέει κι ο καθηγητής μου στα Λατινικά: ''Αd Astra Per Aspera'', δηλαδή “Μετά από τις δυσκολίες, θα φτάσουμε στ' αστέρια''.